نخ های لیفت پلی دایاکسونون

نخ های لیفت از جنس یک پلیمر سنتتیک کریستالی قابل جذب بنام پلی دایاکسونون ( pdo, pds)  سه نوع هستند

سه نوع نخ PDO را که اغلب به صورت ترکیبی در درمان لیفتینگ با نخ استفاده می شوند ؛

1. رشته های تک یا نخ های مونو

 

نخ های مونو نخ های صاف و بدون خار هستند.  این نوع نخ ها به صورت مش مانند برای سفت شدن و کلاژن سازی در پوست قرار می گیرند. سفت شدن پوست معمولاً پس از  تشکیل کلاژن در اطراف نخ ها رخ می دهد. نواحی درمان اغلب، اطراف دهان، دورچشم، خطوط گردن، افتادگی پوست گردن، پیشانی و زیر چشم و هر جای صورت و بدن که پزشک تشخیص دهد هستند. معمولاً بین 10 تا 20 نخ مونو برای هر ناحیه درمان کار گذاشته می شود.  نخ های مونو پوست را سفت می کنند اما بدون لیفتینگ قابل توجه. این نخ ها محرک کلاژن سازی در سطح پوست هستند 

 برای بهبود کلی در سفتی پوست و جوانسازی صورت باید با نخ های دندانه دار استفاده شوند.

 

 

2. نخ ها پیچ دار / نخ های تورنادو (یونی، دبل )

 

نخ های پیچ می توانند به شکل یک یا دو نخ در هم تنیده در اطراف سوزن وارد شوند. نخ پیچ تاثیر زیادی در حجم دهی ناحیه فرورفته پوست دارد.  زمانی که دو نخ در هم تنیده می شوند - تأثیر قوی تری نسبت به نخ های تک پیچ دارند. نخ های پیچ دار معمولاً برای لیفتینگ سطحی صورت و کمک به پرشدن خطوط عمیق پوست در ترکیب با فیلر و جوانساز ها استفاده می شوند. 

 

 

3. نخ های دندانه دار یا خاردار (کاگ ، وج)

 

 نخ‌های دندانه‌دار در اصل رشته‌های تکی با خارهایی هستند که به قسمت زیرین پوست متصل می‌شوند. خارها ساختار حمایتی را تشکیل می دهند که بافت آویزان را لیفت می کند. همچنین تشکیل کلاژن در اطراف نخ ها و خارهای آنها رخ می دهد. نخ های دندانه دار برای لیفت حاشیه فک و گونه جمع تر شدن صورت موثر هستند.

 

درمان با نخ ها در سنین بین ۳۰ تا ۵۰ علاوه بر لیفت صورت ، بر پیشگیری از شل شدن سطح و عمق پوست موثرند

این نخ ها بوسیله آب موجود در پوست تجزیه شده و جذب می شوند اما اثر کلاژن سازی و سفت کنندگی و ایجاد سیمان پوستی آنها بمدت ۶ تا ۱۸ ماه مشهود است

برای نخ های کلاژن ساز (گروه یک و دو ) فواصل کارگذاری نخ ها یا جلسات درمان هر ۳-۶ ماه یک بار و برای نخ های لیفتینگ عمق پوست (گروه ۳) جلسات هر ۴ تا۸ ماه یک بار توصیه می شود